Οι πρώτες ερωτήσεις της γυναίκας μετά το σταμάτημα, της εγκυμοσύνης της είναι τι πιθανότητες είχε αυτό να της συμβεί και τι πιθανότητες έχει να της ξανασυμβεί στο μέλλον.
Υπάρχουν πολλά και λίγο διαφορετικά μεταξύ τους στατι­στικά δεδομένα, για τις πιθανότητες να συμβεί μία μεμο­νωμένη αποβολή.
Εκείνο που είναι ευρέως αποδεκτό, είναι ότι στον γενικό πληθυσμό η πιθανότητα να έχει ένα ζευγάρι μία αποβολή είναι μεταξύ 13% - 20% (1 στις 6), για κλινικά αναγνωρι­σμένες κυήσεις (υπερηχογραφικά).
Πολλές εγκυμοσύνες σταματούν προτού αναγνωριστούν κλινικά, με τη γυναίκα να έχει απλώς μία καθυστέρηση της περιόδου της λίγες ημέρες. Οι μελέτες αναφέρουν ότι, το ποσοστό αυτών των κυήσεων που δεν προχωρούν μέχρι να γίνουν κλινικά ανιχνεύσιμες, είναι στα επίπεδα του 50% (1 στις 2). Οι πιθανότητες για μία δεύτερη απο­βολή (δηλαδή με ιστορικό μίας αποβολής) είναι περίπου οι ίδιες 13% - 20%. Αν όμως το ζευγάρι έχει δύο αποβολές στη σειρά, τότε το ποσοστό για μία τρίτη αποβολή ανέρ­χεται στο 35% και για μία τέταρτη στο 40% - 45%, πάντα μιλώντας για ζευγάρια χωρίς διερεύνηση και θεραπεία. Περίπου 80% των αποβολών (4 στις 5) συμβαίνουν στο πρώτο τρίμηνο της κύησης. Σε ζευγάρια χωρίς βεβαρημέ­νο ιστορικό, η ανίχνευση καρδιακών παλμών στο έμβρυο μειώνει τον κίνδυνο της αποβολής στο 5% (1 στις 20) και στο 3%, αν ξεπεράσουν την 8η εβδομάδα.

Πολλές φορές στο ιατρείο Επαναλαμβανόμενων Αποβο­λών του Μαιευτηρίου μας, έρχονται ζευγάρια με ισχυρό το αίσθημα ενοχής ότι κάτι έχουν κάνει λάθος και αυτό προκάλεσε την παλινδρόμηση του εμβρύου. Στην πραγμα­τικότητα, αυτό πολύ σπάνια συμβαίνει. Γνωρίζοντας ότι τα αίτια διαφέρουν ανάλογα με το αν έχουμε μία ή περισσότερες από τρεις αποβολές (καθ' έξιν), μπορούμε να διακρίνουμε δύο μεγάλες ξεχωριστές κατη­γορίες. Τα αίτια από το έμβρυο και από την μητέρα.

Το ποσοστό χρωμοσωμικών ανωμαλιών στα βρέφη είναι αρκετά χαμηλό, περίπου 0,6%, σε μη επιλεγμένο πληθυ­σμό. Αυτό δείχνει, ότι περίπου όλα τα έμβρυα με χρω-μοσωμικές ανωμαλίες καταλήγουν στην αποβολή στην διάρκεια της κύησης.

Οι μόνες χρωμοσωμικές ανωμαλίες (εκτός από αυτές που αφορούν τα χρωμοσώματα του φύλου χ και ψ) που κατα­λήγουν στη γέννηση ζωντανών παιδιών, είναι η τρισωμία 21 (ϋον/π'δ δνηάτοπιε).
Στο 70% των εμβρύων που αποβάλλονται με κεφαλουραίο μήκος 30 πιπί (ΟΚΕ: 30πιπι) και αντιστοιχούν περίπου σε 8-9 εβδομάδες κύησης, αναγνωρίζονται χρωμοσωμικές ανωμαλίες.
Ουσιαστικά, δηλαδή, έχουμε μία πρόνοια της φύσης για γέννηση υγιών παιδιών.
ΤΑ ΜΗΤΡΙΚΑ ΑΙΤΙΑ περιλαμβάνουν διαταραχές στο περιβάλλον που υποδέχεται και μεγαλώνει το έμβρυο και αφορούν:

• Ανατομικές ανωμαλίες (τυπικά της μήτρας)
• Ορμονικές διαταραχές (κυρίως στην έκκριση προγεστε­ρόνης)
• Ανοσολογικές διαταραχές (αυτοάνοσες ή αλλοάνοσες)
• Σοβαρές παθήσεις της μήτρας

Επίσης, σπανίως μητρικές συμπεριφορές με αρνητικά αποτελέσματα στην κύηση, όπως:

• Λήψη φαρμάκων που προκαλούν τερατογένεση στο έμ­βρυο.
• Έκθεση σε ακτινοβολίες ή τοξικούς παράγοντες.
• Αλκοολισμός (σπάνια ευθύνεται για αποβολές).
• Κάπνισμα (πολύ σπάνια ευθύνεται για αποβολή).

Η κλινική αξιολόγηση στο τμήμα Επαναλαμβανόμενων Αποβολών του Μαιευτηρίου μας ξεκινάει αμέσως μετά την πρώτη αποτυχία κύησης και περιλαμβάνει:

• Αξιολόγηση της μήτρας και της μητρικής κοιλότητας (με υστεροσαλπιγγογραφία ή υστεροσκόπηση).
• Εκτίμηση της παραγωγής προγεστερόνης από το ωχρό σωμάτιο (λήψη αίματος ή ενδομήτρια βιοψία).
• Ανάλυση των χρωμοσωμάτων του ζεύγους.
• Ανοσολογικό έλεγχο για φωσφολιπιδικό σύνδρομο.
• Θρομβοφιλία (επίκτητη ή κληρονομική).
• Έλεγχο ανοσοφαινότυπου λεμφοκυττάρων περιφερικού αίματος και άλλους παθολογικούς παράγοντες.